Grafsteeninscriptie tot het laatst toe een dilemma: ‘Met hand en tand gestreden!’ Benieuwd naar de reden?

"Ik heb me enorm ingespannen!"

​

Deze korte vijf letters lijken mijn leven, met al zijn ‘haastige en hectische’ momenten, perfect samen te vatten. Wanneer ik aan de uitdrukking ‘ik heb me enorm ingespannen’ denk, lijkt het misschien rommelig en complex, maar in werkelijkheid zit er een hoop toewijding, inspanning, tijd, zweet en hoop in verscholen. Op het eerste gezicht lijkt het onbeduidend, maar als je een lang levensverhaal in een paar woorden samenvat, kan het nauwelijks eerlijker.

Maar is het niet de moeite waard om je eens af te vragen: voor wie graveer ik eigenlijk de tekst op mijn grafsteen?

Voor de mensen die mij zullen herinneren?

Ik wil de mensen die de moeite nemen om langs te komen troosten. Ik wil graag een boodschap van ‘dank je wel dat je er bent’ achterlaten, maar zodra ik het opschrijf, vraag ik me af: ‘is het niet te zwaar?’, of ‘ben ik niet te aardig?’. Ik begin me af te vragen of ik me zelfs na mijn dood nog met anderen bezig moet houden.

Om mezelf te troosten, in het verleden, het heden en de toekomst?

Eigenlijk is het misschien zo dat wanneer ik naar mijn grafsteen kijk, ik het eerst mezelf tegenkom: mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst. Mensen zijn over het algemeen hard voor zichzelf. Als ik bedenk hoeveel keer ik mezelf heb berispt met "doe beter je best, werk harder, leef oprecht", dan wil ik na mijn dood gewoon rust. Toch zou er op mijn grafsteen geen verwijtende woorden moeten staan, maar een warme, troostende boodschap. Bijvoorbeeld: "Ik heb mijn best gedaan, ondanks mijn onhandigheid. Ik mag nu rusten."

Maar dan bedenk ik me weer: "hoe lang moet ik nog doorgaan met het zoeken naar "betekenis"? Of het nu een boodschap aan anderen is of een zelf-troostende tekst, uiteindelijk draait het toch om hoe ik geleefd heb en welke sporen ik achterlaat. Misschien roept een korte tekst juist meer vragen op.

Als ik mijn taak in deze wereld heb voltooid, hoop ik dat iemand die verdwaald is, op een dag langs mijn graf komt en even glimlacht. In de vijf woorden "Ik heb me enorm ingespannen!" zit het gevecht met een harde wereld en de dagelijkse strijd verwerkt. Soms kan zo’n simpele, eerlijke boodschap ook een kleine bron van moed zijn voor anderen die nog niet moe zijn.

Uiteindelijk wil ik de boodschap van erkenning achterlaten: ‘Ik heb mijn best gedaan, en het was oké’ en troost: ‘Je hoeft jezelf niet langer te pushen’. Als een korte boodschap oprechte gevoelens overbrengt, is dat voldoende, denk ik.

Wat nu nog rest, is het ‘mooi’ afmaken van deze tekst in mijn leven. Net als het schrijven van een boek, het maken van een film, of het toevoegen van de aftiteling aan een korte serie. Iedereen worstelt in het leven, maar we moeten toch proberen te genieten van het landschap, fouten maken, leren en vooruitgaan.

Welke tekst zou u willen laten graveren?